De Lodde, nationaal Orléans , pijn en verdriet, maar ook rust

 Beste lezers bij deze een verhaaltje in het kader van de verdwenen Orleans

 Het was op een donderdagmiddag, eind jaren 70, De Lodde had een van de betere momenten, de pijn was dragelijk, er was rust in zijn kamer, zijn lijf was op, maar zijn geest was er nog helemaal bij, gepijnigd door een tumor die hij niet kon overwinnen.

Hij mijmerde over zijn bedrijf, hij was content de oudste ging het redden, hij dacht aan zijn gezin, ze waren voorbereidt op het geen komen ging, samen gingen ze het met ups en downs redden, hij dacht aan zijn duiven, hij had ook hiervoor een oplossing, met zijn vrouw en kinderen sprak hij af, omdat in zijn huishouden er geen verdere liefhebberij ervoor was, dat enkele beginnende liefhebbers de duiven na zijn heengaan mochten verdelen, overbuurman zou dit regelen, deze had ook tot die tijd de zorg over de kolonie, dagelijks deed deze de verzorging, en bezocht dan Lodde, met een duivenpraatje.

Onwillekeurig gingen zijn gedachten naar de genopte blauwe, die vorig jaar jammerlijk verloren ging op de derby Etampes, dit was in de periode dat Lodde begreep dat ook zijn dagen geteld waren, De doctoren vertelden het niet letterlijk, maar de pijn in zijn lijf, gaf aan dat er veel mis was, dit was een hard labeur, eind vijftig, hard gewerkt, een gezin grootgebracht, maar sommige zaken zijn onomkeerbaar.

 Dit weekend stond de nationale derby Orléans op het programma, dit jaar zonder Lodde en zijn genopte blauwe, die zoals gezegd in den einder verdwenen was. De genopte viel al op in het nest, een blinkende schrandere, pieper die net iets meer had als de rest, vloog als junior met de top mee, 3x een eerste in de club, in de regio de vroegste Orleansvlieger, kortom een duif met toekomst

 Vele jaren bleef de genopte in de regio en in het plaatselijke spel de te kloppen duif, bij alle weertypen, het was een witte raaf, gekweekt door onze Lodde.

 Plots gestommel, overbuurman riep onderaan de trap, Lodde hij is er, de blauwe genopte is thuis, er kwamen tranen in lodde zijn ogen, kwam dit brave dier afscheid nemen ? Overbuurman vertelde ik heb hem binnengelaten, ik laat hem even eten en drinken, dan ga ik hem halen. Nee zei Lodde, geef mijn kleren aan ik ga hem bekijken op het hok, Buurman hielp Lodde in de kleren en besefte dat dit het laatste hokbezoek van zijn vriend, buurman ging worden aan zijn gevleugelde vrienden, Aangekomen in het hok ging vooral de aandacht uit naar de verloren en wedergekomen zoon de genopte, tranen liepen over Lodde zijn wangen toen de genopte een pinda uit zijn hand nam, er heerste even een goed gevoel op het hok, Lodde keek overbuurman in zijn ogen en zei, luister de genopte en zijn duiven, gaan bij mijn heengaan naar de overkant, zorg er goed voor, vervolgens nam hij een oud tabaksblik , onder de voertafel vandaan, zocht de eigendomsbewijzen, gaf die aan de buurman, en zei nogmaals zorg er goed voor.

Ontroerd vertrok de buurman, want hij moest de duiven gaan klaarmaken, immers vanavond inmanden voor de vlucht der vluchten Orléans jonge duiven nationaal, het was een drukke bedoening in het lokaal, klokken stellen, mandenlijsten, poulebrieven, telstaten etc., uiteindelijk was de klus geklaard en de duivenwagen reed voor ,de duiven waren net geladen, het duivenlokaal annex café stond tegenover de kerk, toen plots de klokken begonnen te luiden, Men luidde Lodde zijn ziel en geest uit, hij was in zijn slaap hen gegaan, met een glimlach op zijn mond alsof hij zeggen wou, zie alles kwam goed. 

Een jaar later, opnieuw de derby der junioren, Lodde was min of meer vergeten, zoals dat gaat bij de mensheid, Overbuurman maakte naam en furore, won de nationale Derby, met nog een duif in de top 10, u begrijpt feest in de club, overbuurman zat er een beetje verslagen bij, op de vraag of hij niet blij was zei hij, ik dacht aan Lodde, want mijn eerste twee waren uit zijn genopte, op deze manier werd Lodde dan toch weer verbonden aan het presteren van zijn juweel de genopte, nu presteerde hij als kweker bij een dankbare buurman.

 Helaas, Lodde is er niet meer, de genopte is er niet meer, de buurman is heengegaan, en Nationaal Orléans is ook ter zielen. Maar de herrinering blijft, sommige zaken kunnen we niet voorkomen, alleen met de derby deze hadden we kunnen/ moeten behouden.
Martijn Oomen

UPD Lodde

Martijn erg veel dank voor dit artikel, ik heb het gelezen met tranen in de ogen, niet van verdriet maar van emotie en herkenning, ik verloor mijn man/ duivenliefhebber enkele maanden terug, nogmaals dank Joke

Upd Lodde

Martijn compliment, het heeft mij erg geraakt om persoonlijke redenen Sandra

Upd Lodde

Martijn, ongelofelijk goed geschreven, met kippenvel het artikel gelezen
Groeten Johan en Elize

Up Lodde

Beste, hier zijn we even stil van, Fam J

Upd Lodde

Wat een mooi verhaal is dit, met tranen in mijn ogen gelezen.
Bedankt Comb.K

Beste updaters dank voor waardering van dit verhaal, het is geen fantasie verhaal, maar een wat me altijd bij is gebleven



vraag kan men stellen op oomentijn@hotmail.com

Oudere vragen klik hier....