Vraag 1

Wilt u zelf duiven opeten of deze aan anderen ter consumptie aanbieden?

Antwoord 1:

Geen denken aan (ga verder naar vraag 7)

Antwoord 2:

Ja (ga verder naar vraag 2)

Vraag 2

Slacht en consumeert u de duiven zelf?

Antwoord 1:

Ja (ga verder naar vraag 3)

Antwoord 2:

Nee (ga verder naar vraag 4)

Vraag 3

Wilt u veilig eten?

Antwoord 1:

Nee (ga verder naar vraag 7)

Antwoord 2:

Ja (lees de tekst ‘Zelf slachten en opeten van duiven’ en ga verder naar vraag 4)

Zelf slachten en opeten van duiven
Wie duiven slacht voor eigen consumptie, heeft niet te maken met wettelijke regels over diergeneesmiddelen die gebruikt mogen zijn. Maar realiseert u zich wel: die regels zijn er niet voor niets. De regels zorgen ervoor dat consument geen restanten van diergeneesmiddelen binnenkrijgt die schadelijk kunnen zijn voor de gezondheid. Als u dat belangrijk vindt, moet u toch vooral dit hele artikel lezen alsof u de duiven ook aan anderen aanbiedt.

Vraag 4

Gebruikt u wel eens medicijnen voor uw duiven?

Antwoord 1:

Nee (lees de tekst ‘Duiven houden zonder medicijnen?’ en ga door naar vraag 5)

Antwoord 2:

Ja (lees de tekst ‘Medicijnen gebruiken en toch (laten) slachten?’ en ga door naar vraag 5)

Duiven houden zonder medicijnen?
Er zijn duivenhouders die nooit medicijnen aan hun duiven geven. Met ‘nooit’ bedoelen we ook echt nooit, dus ook geen kuurtje tegen paratyfus één keer per jaar. Als u nooit medicijnen gebruikt hoeft u zich geen zorgen te maken over resten van medicijnen in het vlees en loopt de consument geen risico. Hetzelfde geldt als u wel medicijnen aan uw duiven geeft, maar niet aan de duiven die worden opgegeten.

Medicijnen gebruiken en toch (laten) slachten?
Het toedienen van medicijnen aan duiven en het slachten voor consumptie gaan slecht samen. In principe is het niet onmogelijk, maar grote voorzichtigheid is geboden!

Veel middelen voor duiven maken de duif ongeschikt voor humane consumptie. Wat goed is voor een zieke duif, is vaak niet goed voor een gezond mens! Onder de ‘voor-consumptie-ongeschikt-makende’ middelen zijn middelen tegen algemeen voorkomende ziekten als het geel, coccidiose, coli en paratyfus.

Lees de bijsluiter! Dat is altijd belangrijk, maar zeker als u duiven voor consumptie gaat verkopen. Wordt de ‘(post)duif, niet voor consumptie’ als doeldier genoemd, dan kan het middel niet voor consumptieduiven gebruikt worden. Of, beter gezegd: bij gebruik van dit middel wordt de duif ‘ongeschikt voor humane consumptie’!

Alléén als er op de bijsluiter staat dat het geschikt is voor pluimvee dat wordt geconsumeerd, kan het bij ‘consumptieduiven’ gebruikt worden. Er staat dan altijd een ‘wachttermijn’ bij: het aantal dagen dat gewacht moet worden nadat het middel is toegediend. Hou deze wachttermijn altijd aan! De wachttermijn kan ook 0 dagen zijn. Dit geldt bijvoorbeeld voor alle in Nederland voor ‘consumptieduiven’ geregistreerde vaccins tegen paramyxo en paratyfus. Duiven die gevaccineerd zijn met één van deze vaccins mogen dus direct na vaccinatie geslacht worden.

Staat er niets in de bijsluiter, heeft u geen bijsluiter of is de bijsluiter niet in het Nederlands? Ga er dan gerust van uit dat het middel de postduif ongeschikt maakt voor consumptie. Neem uw verantwoordelijkheid en bied deze dieren niet voor consumptie aan.

Vraag 5

Aan wie levert u de duiven?

Antwoord 1:

Ik lever levende duiven voor de consumptie aan particulieren, aan poeliers of slachterijen en/of aan de handel (lees de tekst ''Voedselketeninformatie’ voor voedselveilige consumptieduiven’ en ga door naar vraag 6)

Antwoord 2:

Ik lever geslachte duiven aan particulieren en aan plaatselijke winkels (lees de tekst ‘Geslachte duiven leveren aan particulieren of plaatselijke winkels’ en ga door naar vraag 6)

‘Voedselketeninformatie’ voor voedselveilige consumptieduiven
Als u levende duiven voor consumptie verkoopt, moet u kunnen verklaren dat het om gezonde dieren zonder bedenkingen gaat. Daarvoor is de ‘voedselketeninformatie’ (VKI). De duivenhouder die levende ‘consumptieduiven’ levert, moet daar verplicht zo’n VKI bij doen. Dit is een verplichting uit de Europese hygiëneverordeningen, die sinds 2006 voor alle consumptiedieren geldt. Tegenwoordig ziet de Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit (NVWA) er streng op toe dat deze VKI ook bij duiven aanwezig is.

Op het VKI-formulier noteert u de gebruikte geneesmiddelen en de wachttermijn. Het weglaten van middelen (bijvoorbeeld omdat u de wachttermijn niet kent) is niet toegestaan. U moet zich realiseren dat daarmee vlees met medicijnresten op de markt kan komen!

De NVWA houdt toezicht op de handel in en het slachten van duiven. Het aanbieden en het slachten van dieren zonder of met onjuiste VKI kan tot een bestuurlijke boete of een proces verbaal van de NVWA voor de slachter of de houder leiden. Voorkom dit soort problemen en voorzie aangeboden duiven steeds van zo’n VKI en zorg dat de gegevens kloppen.

Download het Het VKI-formulier.

Geslachte duiven leveren aan particulieren of plaatselijke winkels

Duivenhouders mogen hun eigen duiven slachten voor de afzet aan particulieren. Daarvoor gelden geen bijzondere regels, maar het is natuurlijk niet toegestaan om onveilige producten te leveren. Dus: werk hygiënisch en hou ook bij het verkopen van geslachte duiven aan anderen rekening met de wettelijke regels over diergeneesmiddelen:

• slacht alleen duiven die géén geneesmiddelen hebben gekregen of alleen geneesmiddelen die geschikt zijn voor ‘consumptieduiven’; en

• houd wettelijke wachttermijnen van de gebruikte diergeneesmiddelen in acht.

Als u aan deze regels voldoet mag u uw geslachte duiven ook leveren aan een plaatselijke winkel of verkopen op een plaatselijke braderie o.i.d. Levering van geslachte duiven buiten de eigen regio of aan vleeshandelaren is niet toegestaan.

Vraag 6

Aan wie kan u advies vragen?

(lees de tekst ‘Laat u adviseren!’ en ga door naar vraag 7)

Het belang van dit verhaal

Ja, waar hebben we het over? Van de honderdduizenden post- en sierduiven in Nederland worden er maar een paar duizend per jaar in Nederland voor consumptie aangeboden. Maar ook die paar duiven die wél voor de consumptie gaan, moeten veilig zijn; die enkele duivenhouders die wél consumptieduiven verkopen hebben de volle verantwoordelijkheid van een ‘levensmiddelenproducent’! Als u duivenvoer bij uw leverancier of vlees bij uw slager koopt, vertrouwt u er op dat het veilig is. Dat is met consumptieduiven niet anders; alleen heeft ú nu de rol als leverancier.

Als er duivenhouders zijn die duiven met medicijnresten voor consumptie aanbieden, brengen zij de gezondheid van consumenten in gevaar. Dat is niet goed voor de consument, maar ook niet voor de naam van de duivensport. Bescherming van de volksgezondheid en bescherming van het imago van de duivensport; dat zijn twee redenen waarom het voorkomen van problemen op dit vlak een zaak is die ons allemaal aangaat.

Vraag 7

Waarom zoveel moeite voor zoiets ongebruikelijks als het eten van duiven?

(lees de tekst ‘Het belang van dit verhaal’